Ferrero, Nutella B-ready (Coś Dobrego)

Są takie zagraniczne słodycze, które nie pozostawiają obojętnym absolutnie nikogo. Myślę, że należą do nich Reese’s Cups (batoniki, wafelki i drażetki już nie), japońskie Kit Katy w tysiącach milionach smaków, Pocky, obrzydliwe fasolki oraz nieoczywiste wariacje na temat popularnych batonów. Proporcjonalnie do trudu zdobywania rośnie nasza na nie chęć. Zalewamy się śliną, gdy czytamy recenzje, robimy się purpurowi, gdy oglądamy nagrania z taste testów i zieleniejemy, gdy komuś uda się cudem ściągnąć je do domu. Znam te uczucia, bo jeszcze parę miesięcy temu przerabiałam każde z nich.

Nie żyjemy jednak na końcu świata, nasze domy to nie lepianki, a i Internet złapać wcale nie jest tak trudno (nie trzeba nawet używać lasso ani strzałek usypiających). To z kolei oznacza, że jeśli naprawdę mamy na coś ochotę, nie musimy zawistnie zaciskać pięści, biadoląc, że temu to dobrze. Wystarczy, że wyjdziemy z domu, przespacerujemy się do rynku lub wybierzemy na wycieczkę do większego miasta, gdzie znajdziemy co najmniej jeden stacjonarny sklep, który ma w ofercie dobrodziejstwo z całego świata. Więcej nawet: z domu wychodzić nie musimy wcale, upragnione pyszności zamawiając przez Internet. Może i obedrze nas to z przyjemności macania opakowań, przebierania w kolorach i wczytywania się w wartości odżywcze oraz składy, ale za to będzie szybciej i wygodniej. I prawie bezboleśnie (taki tam mały plaskacz dla konta bankowego, ale od czego są święta, np. Dzień Dziecka, i listy prezentów?).

Jednym z produktów, które poznałam niedawno i uważam za zagraniczne wow – a obserwując wypowiedzi na forach wiem, że nie tylko ja – jest Nutella B-ready. Nutella chlebkowa, Nutella „bądź gotów”, Nutella… co za różnica. Kiedy po raz pierwszy zobaczyłam jej zdjęcie, wiedziałam, że musimy się poznać.

Nutella B-ready

Długo się zbierałam do otworzenia kartonika, skądinąd przepięknego, chyba go sobie zostawię na pamiątkę, a jak nie, to wytnę fragmenty i powieszę na ścianie (naprawdę tak robię), przodem przepuszczając wszystkie mniejsze produkty, które można zjeść na raz i mieć z głowy. Bałam się, że Nutella B-ready nie zaspokoi mojego wieczornego głodu i będę musiała dobierać coś na szybko, biegać od puszek ze słodyczami do kuchni, robić kolejne zdjęcia, męczyć się… ach. W końcu jednak udało mi się zmobilizować, a to dlatego, że zauważyłam zagęszczenie komentarzy jej dotyczących.

Do degustacji zasiadłam z czterema paluchami (według producenta ważącymi 76,4 g, w rzeczywistości zaś 82 g) i herbatą w filiżance robiącą za wsparcie nawadniające.

Pierwszą rzeczą, na jaką zwróciłam u wagę i jaka bardzo mnie zaskoczyła, była wielkość chlebków. Sądziłam, że są małe i tylko dlatego bałam się otworzyć paczkę. Nic bardziej mylnego. Są duże, większe niż Milky Way (może długości Marsa, ale mają inny kształt), do tego gołe i suche – to akurat wiedziałam – podzielone na trzy duże kostki, na których widnieją ledwo zauważalne litery N jak Nutella.

Zdecydowanie nie jest to słodycz, który skusiłby mnie wyglądem. Gdyby został obdarty z opakowania, uznałabym, że należy do podrzędnej firmy, a przy okazji jest tani i niedobry. Poza tym, zabierając się za Nutellę B-ready, liczyłam na coś podobnego do Kinder Bueno, w końcu to ten sam producent (Ferrero).

I rzeczywiście, w przekroju można stwierdzić, że chlebek coś z paluszka Bueno ma, ale niewiele. Łączy je wizualność: kruche ciastko podzielone na kostki wypełnione kremem (inna ilość), dzieli cała reszta. Podczas gdy baton z linii dla dzieci jest delikatny, kruchy, a jego krem doprowadza do orgazmu nasze kubki smakowe, B-ready to twór dziwny, będący pogrubionym opłatkiem kościelnym, w którym umieszono zawodząco małą ilość Nutelli i wetknięto w nią pszenne chrupki.

Słodycz pachnie obłędnie, to mu trzeba przyznać. Wspomniany już opłatek jest niewyczuwalny, dowodzenie obejmuje czekoladowo-orzechowy krem, znany wszystkim głównie z wersji słoikowej. Smakuje dokładnie tak samo: słodko, czekoladowo i orzechowo, urozmaicają go jednak chrupki: okrągłe, twarde i… słone! Ponadto słony (bez żadnego innego smaku własnego) jest opłatek.

Konsystencja B-ready pozostawia wiele do życzenia. Opłatek, jak to opłatek, rozmięka, oblepia wnętrze ust i jest nijaki (btw, należę do osób, które nienawidzą opłatków i w święta nigdy ich nie jedzą). Brakuje mu kruchości wafelka z Kinder Bueno, brakuje czekoladowej nuty, która wynika z rezygnacji z polewy. Nutelli jest środku mało, o czym już wspomniałam, a chrupki są zupełnie zbędne.

Sytuację ratuje gorąca herbata. Kiedy zamoczyłam w niej drugiego paluszka, potrzymałam chwilę, aż opłatek nasiąkł i lekko się rozflaczył, a potem wsadziłam całość do ust, poczułam tak długo wyczekiwane zadowolenie. Czekoladowo-orzechowy krem stał się ciepły, opłatek stracił pierwiastek styropianowości, a lekka słoność chrupek pszennych przyjemnie łączyła się z wszechogarniającą słodyczą. Takim też sposobem pokonałam resztę naszykowanych chlebków.

Nutellę B-ready uważam za średnią zabawę. Cieszę się, że jej spróbowałam, bo inaczej natrętne myśli nigdy nie dałyby mi spokoju, wiem jednak, że nigdy więcej po nią nie sięgnę. Uważam, że jest jak syrena na środku morza, która śpiewem wabiła marynarzy, by rozbijali swe statki o skały i ginęli. Pachnie bowiem pięknie, przez co ślinianki zaczynają pracować niczym fabryka części do najnowszego smartofna, potem zaś dostajemy to, co dostajemy: mało Nutelli w zbyt grubym opłatku.

Szansę na poprawę produktu jednak widzę, mianowicie w zamianie chrupek pszennych na orzeszki, zwiększeniu ilości kremu i zastosowaniu kruchego wafelka.

Ocena: 4 chi
(z herbatą!, bez byłoby 3 chi ze wstążką)

---

Skład i wartości odżywcze:

---

(kliknij obrazek, by przenieść się na stronę sklepu Coś Dobrego)

---