Schar, Chocolate O’s (Kuchnie Świata)

Powrót do domu i konieczność przestawienia się z trybu wakacyjnego na tryb gotowości do działania wiąże się z ponownym rozważaniem niedokończonych spraw, przejrzeniem kalendarza, zaplanowaniem najważniejszych rzeczy oraz ułożeniem ich w logicznej kolejności. Przynajmniej tak to wygląda u człowieka chorobliwie zorganizowanego, który nie potrafi rzucić się na wiatr i czekać, co mu los przyniesie. W moim przypadku powrót obejmował między innymi półgodzinne zasępienie się nad kalendarzykiem recenzji, w którym końcówka sierpnia, wrzesień i następujące po nim miesiące świeciły bielą pustych okienek. Tyle notatek, tyle nienapisanych tekstów, a tak mało czasu. Do tego kilka współprac, które nie mogą czekać, bo zawód drugiej strony jest gorszy od przykrego komentarza. Na szczęście wystarczyło pół godziny, żeby sprawy mądrze rozplanować, a tworzenie tekstów rozłożyć w czasie. Mało tego, wszystko zorganizowałam tak, że produkty zjedzone w domu przed wakacjami (1), w domu po wakacjach (2) oraz zakupione w trakcie pobytu u przyjaciół (3) będą się przeplatać. Trzy czasy, dwa miejsca – recenzencki warkocz.

Dziś druga część warkocza, czyli produkt zjedzony w domu, ale już po remoncie (w czasie teraźniejszym). Otrzymałam go wraz z resztą bezglutenowych pyszności na początku wakacji od sklepu internetowego Kuchnie Świata. W lipcu zaprezentowałam pierwszy produkt – Corn Flakes – później musiałam zrobić przerwę, a teraz wracam pełna energii, z pustym żołądkiem i roztańczonymi kubkami smakowymi.

Chocolate O’s

Po otrzymaniu paczki ułożyłam sobie w głowie kolejność jedzenia produktów, jednak po powrocie do domu wszystko się zmieniło. No, może nie wszystko, ale jedno na pewno – moje podejście. Nie zmuszam się już do wyjadania słodyczy podług dat ważności, a jeśli danego dnia nie mam ochoty na nic, po prostu nie jem (choć trzeba przyznać, często się to nie zdarza). Na drugi dzień ochota wraca, a ja idę do dużego pokoju i buszuję w jednym z kartonów (nadal nie mam mebli), by wygrzebać z niego coś zdatnego do spożycia. I tak oto pewnego piątku odkopałam Chocolate O’s, które są bezglutenowym odpowiednikiem Oreo. Nawiązuje do nich zresztą nie tylko wygląd markiz, ale i nazwa: Oreo… Oreos… O’s.

Kartonik posiada charakterystyczną dla produktów Schara kolorystykę, w oko wpada nam więc morze żółtości w kilku odcieniach, na której migoczą czerwone elementy. Jest zrobiony z przyzwoitego i twardego materiału, ryzyko zgniecenia ciastek zostaje zminimalizowane (nawet gdybyśmy wrzucili produkt do walizki, a na niej usiadłby słoń, i tak pozostałyby nietknięte). Dodatkowo markizy zabezpiecza plastik, który upodabnia je do czekoladek z bombonierki – coś pięknego! Jest ich wewnątrz szesnaście sztuk, które ważą łącznie 165 g i dostarczają około 500 jednostek biodrowych w każdych stu, czyli minimalnie więcej niż Oreo. (W rzeczywistości jedno ciastko pokazuje na wadze 11 g).

Markizy składają się z grubego kakaowego herbatnika i równie grubego mlecznego kremu. Co ciekawe, na pierwszym miejscu w składzie występuje właśnie krem – oznacza to, że stanowi największą część produktu. Herbatnik jest ciężki, zwarty, nie posiada herbowych zdobień, co uznałam za ogromny plus. Każda firma, kopiując Oreo, stara się zrobić produkt niemal identyczny z oryginałem, Schar zaś wykazał się inwencją własną, stosując wypukło-wklęsłą mozaikę. Wzór ów przypomina skórę człowieka, który nieopatrznie zasnął z twarzą na szorstkim kocu lub swetrze. Ponadto herbatnik jest łatwo odkręcalny.

Ciastka pachną… dziwnie. W pierwszej chwili kakaowo, ale zaraz potem plastikowo. Jestem pewna, że skądś znam ów zapach, nie potrafię sobie jednak przypomnieć skąd. Nie oznacza to oczywiście, że śmierdzą lub są odpychające. W pewnym sensie podejrzany aromat pociąga i jest apetyczny. Zgrywa się z nim smak herbatnika, który okazuje się intensywnie kakaowy, gorzkawy, lekko kwaśny – Oreo powinny się od niego uczyć! W konsystencji jest niemożliwie kruchy, wypełniony nielicznymi twardymi punkcikami, po rozgryzieniu nieco mączny, jak każdy produkt Schara. Nie znalazłam w nim ani ziarnistości, ani kryształków cukru.

Zgoła inaczej w kwestii aromatu przedstawia się krem, on bowiem nie pachnie niczym. Na herbatnik został położony grubą warstwą, odznacza się śnieżnobiałym kolorem i brakiem widocznych gołym okiem ziarnistości. Ponieważ nie przepadam za mlecznym kremem z ciastek typu Oreo – a szczególnie z oryginału – nie liczyłam na żadne cuda. Wszystko zmieniło się w chwili spoczęcia pierwszej tury na kubkach smakowych. Nie poczułam żadnej mleczności ani śmietankowości, a tym bardziej żadnego cukrowego bezsmaku. Uraczyło mnie za to… sto procent białej czekolady! Słodkiej na idealnym poziomie, waniliowej, kremowej, gęstej i tłuściutkiej. Nieco rzadszej od wersji tabliczkowej, a jednak nieprzyzwoicie do niej podobnej. Na dodatek była to nie jakaś tam dyskontowa biała czekolada, od której robi się mdło i niedobrze, ale taka, do której się wraca i podaje za wzorzec białoczekoladowości.

Recenzja rozciągnęła się jak nigdy dotąd. Powodem tego jest unikalność ciastek O’s i zaskoczenie, w jakie mnie wprawiły. Niby zwykła podróbka Oreo, a jednak produkt zupełnie inny. Gorzko-kwaśny i wyraziście kakaowy w herbatniku, białoczekoladowy w nadzieniu. Sądzę, że gdyby Schar właśnie tak opisał swój czarno-biały skarb – jako z kremem o smaku białej czekolady – zyskałby więcej klientów, a i informacja byłaby bliższa prawdzie. Markizy można jeść na sucho, można też moczyć je w gorącym napoju (kawie: normalnej lub zbożowej, herbacie, mleku). W tym drugim sposobie stają się miękkie i aksamitne, a po zniknięciu zostawiają jedynie wyrazistą kakaowość i lekką mączność. Słodycz nieco się wzmaga, ale bez przesady, nadal jest na akceptowalnym poziomie. Choć nie uważam się za fankę Oreo, O’s są lepsze i od nich, i od Hitów Twist Black & White, i od innych próbowanych dotąd produktów Schara. Są doskonałe w swojej kategorii.

Ocena: 6 chi

Skład i wartości odżywcze:

(kliknij obrazek, by przenieść się na stronę Kuchni Świata,
lub odwiedź sklep internetowy)