HiperDino, Turron de Alicante

Parę miesięcy po otrzymaniu od taty Turronu Blando moje zbiory zasilił kolejny podarek od tego zacnego obieżyświata: Turron de Alicante. Nieźle się nagimnastykowałam, próbując ustalić producenta. Koniec końców zrezygnowałam, pozostawiając nazwę marketu, z którego pochodzi. (HiperDino to hiszpańska sieć sklepów należąca do DinoSol Supermercados, a niniejszy turron musi być produktem marki własnej).

Aby zobrazować wam różnicę pomiędzy wymienionymi wyżej turronami, przywołam część definicji zapożyczonej z Wikipedii i przedstawionej w recenzji pierwszego z hiszpańskich nugatów:

„Tradycyjny turron składa się z miodu, cukru i białek jaj, gotowanych razem, aż miód skarmelizuje, oraz orzechów piniowych, laskowych lub migdałów. Może być kruchy (biały turron z Alicante, zawierający 64% całych, prażonych migdałów) lub miękki i ciągnący (turron z Jijony), w którym migdały są utarte na pastę. Turron w wersji z Alicante przykrywa się opłatkiem i podczas świąt dzieli się nim z bliskimi osobami, nie tylko z rodziną.”

Podczas gdy Turron Blando to przedstawiciel nugatów z Jijony, Turron de Alicante – jak sama nazwa wskazuje – to nugat pierwszego typu. Jest wypełniony całymi migdałami oraz z obu stron pokryty opłatkiem. Jedyna rzecz, z którą się nie zgodzę, to nazwanie go kruchym. Mój turron był twardy jak skała i jestem pewna, że zęby połamałaby na nim nawet Pożeracz skał z Niekończącej się opowieści.

Turron de Alicante

Kojarzycie bakaliowe batony składające się wyłącznie z wybranego rodzaju orzechów i scalającego je syropu? Można je znaleźć m.in. w Lidlu pod marką Eridanous. Odznaczają się tego samego typu twardością, co Turron de Alicante. Różnicę stanowią grubość łakoci oraz ilość wypełnienia.

Ponieważ wspomniane batony są dość cienkie – na ok. dwie warstwy poukładanych poziomo orzechów/migdałów – i większość zajmują bakalie, gryzienie ich nie stawia pod znakiem zapytania kompletności uzębienia. Hiszpański nugat niestety jest grubszy, a szkliste wypełnienie zajmuje więcej miejsca (migdały to 60%, reszta – cukier, miód i syrop glukozowy – składa się na skamieniałą spoinę).

Turron de Alicante z marketu HiperDino dostarcza 560 kcal w 100 g.
Kamienny blok nugatu migdałowego waży 150 g i zawiera 840 kcal.

Wizualnie ilość migdałów znajdujących się w Turronie de Alicante urzeka, mimo iż w rzeczywistości jest ich tylko 60% (podejrzewam, że to produkt typowo marketowy, a więc nieco niższej jakości).

Hiszpański nugat ma przepiękną barwę kogla-mogla. Od zewnątrz jest matowy, tam bowiem znajduje się opłatek. W środku okazał się lepki, choć nie zostawia śladów na palcach. Pachnie prażonymi migdałami, bardzo słodkimi, bo zalanymi cukrową zawiesiną, a więc dokładnie tym, czym jest.

Turron de Alicante okazał się tak twardy, że niemal nie da się go ukroić. Gryzienie wcale nie jest łatwiejsze. Przy każdym kęsie bałam się, że odgryzę sobie język, i to wcale nie żart.

Opłatek jest tradycyjnie nędzny, jak to woda z mąką. Od lat nie spożywam tego specjału, nawet w święta Bożego Narodzenia. Migdały są rewelacyjne, bo świeże, esencjonalne smakowo i chrupiące. Tym bardziej szkoda, że beżowa część turronu stanowi nieprzystępną skałę.

Turron de Alicante to zastygła cukrowa cegła ze świeżymi, chrupiącymi i przepysznymi prażonymi migdałami. Idealnie sprawdzi się w menu miłośników słodyczy o konsystencji skały, zwłaszcza tych posiadających uzębienie z diamentów (#byćjaklilwayne).

Niestety nie potrafię ocenić zagranicznego produktu, gdyż wydaje mi się to ze wszech miar niesprawiedliwe. Smak migdałów zasługuje na unicorna, ale twardość sprawia, że gdybyśmy turronem rzucili komuś w łeb, niechybnie wylądowalibyśmy w więzieniu za zabójstwo z premedytacją.

Oficjalnie zostaję przy niekaralności, Turronie Blando i bakaliowych batonach z marketów.

---

Skład i wartości odżywcze: