Z trzech surowych chlebków ekologicznych Papagrin, które otrzymałam od Marthy (dziękuję!), to właśnie Bredis ze słonecznikiem miał szansę zyskać najwyższą notę. (Pomijając fakt, że buraczany i kapuściany nie dostały żadnej). Wyróżnia go prosty skład bez warzyw i owoców, co z jednej strony zapowiada bezpieczny smak, z drugiej zaś daje nadzieję na przyzwoitą konsystencję, przede wszystkim chrupkość.
Chleb ekologiczny bezglutenowy Bredis ze słonecznikiem
Pozytywną inność chlebka ze słonecznikiem Papagrin odnotowałam od razu po wyjęciu z opakowania pierwszej kromki. O ile warianty warzywne podczas łamania gną się niczym sprasowane siano, o tyle chlebek lniany wydaje chrupnięcie i pęka. Pojedyncza kromka waży ok. 13 g na wzór warzywnych sióstr.
Zdjęcie główne to zdjęcie komercyjne (reklamowe). Nie należy do mnie.
Chleb ekologiczny bezglutenowy Bredis ze słonecznikiem od Papagrin dostarcza 506 kcal w 100 g.
1 kromka eko chleba bez glutenu słonecznikowego waży ok. 13 g i zawiera 66 kcal.
Ekologiczny chleb ze słonecznikiem Bredis pachnie mdło, nieatrakcyjnie. Oddaje zalane wrzątkiem siemię lniane, które pod wpływem wysokiej temperatury i czasu wydzieliło lniany kisiel (lubię go!; na dodatek jest korzystny dla kondycji żołądka). Tło dla siemienia stanowi słonecznik.
Kolejny minus chlebka słonecznikowego Papagrin to wygląd. O ile warzywne warianty są po prostu nijakie, bohater dzisiejszej recenzji wygląda jak rozpikselowana niespodzianka, którą kot pozostawił na dywanie po spożyciu wiosennej trawy. Na zdjęciach podkręciłam kolor, żebyście nie dostali mdłości.
Kromki słonecznikowego chlebka Papagrin niewątpliwie są bardziej chrupiące od warzywnych, ale nie ma co szaleć z komplementami – do pełni chrupkości sporo im brakuje. Składają się głównie z siemienia lnianego, które wprowadza poślizg charakterystyczny dla wspomnianych wcześniej ziaren zalanych wrzątkiem. Możliwe zatem, że część siemienia została sproszkowana, dzięki czemu po połączeniu ze śliną glutowacieje (w moim odczuciu to pozytywne zjawisko). Jednak po raz kolejny to nie siemię, a słonecznik zawrócił mi w głowie. Jest ogromny, mięsisty, treściwy, chrupiący, świeży.
Mdły zapach chleba ekologicznego ze słonecznikiem Papagrin doskonale splata się z równie mdłym smakiem. Wyobraźcie sobie dowolny produkt płynny lub półpłynny, który łączy się z wodą dla rozrzedzenia. Im więcej wody, tym bardziej blaknie smak, prawda? I dokładnie tak jest w chlebku ze słonecznikiem, który funduje zdrowoziarenkowość siemienia lnianego i słonecznika przesłoniętą litrami bezsmakowej wody. W przedziwny sposób jest to jednak atrakcyjne. Tak niedobre, że aż dobre.
Chleb ekologiczny bezglutenowy Bredis ze słonecznikiem od Papagrin to zdecydowanie najlepszy wariant smakowy z próbowanej przeze mnie trójki. Jest dziwny i przesłonięty bezsmakiem, jakby w wyniku uporczywego rozrzedzania wodą, niemniej niewytłumaczalnie uzależniający. Nie tylko zdecydowałam się wystawić mu ocenę, ale też zjadłam całość sama. (Kluczowym argumentem był zdrowy skład?)
W chlebku ze słonecznikiem podoba mi się także konsystencja, czego nie mogę napisać o wariantach warzywnych. Siemię lniane odpowiada za chwiloglut, z uwagi na co kromki po włożeniu do ust wydają się obleczone lnianym kleikiem. Słonecznik zaś skradł moje serce chrupkością i mięsistością.
Sama na pewno słonecznikowego chleba Papagrin nie kupię, ale gdybym go dostała, nie byłabym smutna. Jest produktem wartościowym zdrowotnie i całkiem w porządku spożywczo.
Ocena: 5 chi
Skład i wartości odżywcze:
Skład: siemię lniane* (62%), słonecznik* (28%), sezam naturalny*, sól morska. (*certyfikowany naturalny). Produkt powstały poprzez wymieszanie i wysuszenie ziaren słonecznika, lnu i sezamu.
Kalorie w 100 g: 506 kcal
Wartości odżywcze w 100 g: tłuszcz 38 g (w tym kwasy tłuszczowe nasycone 4 g), węglowodany 29 g (w tym cukry 4 g), białko 25 g, sól 0,54 g.
Kurcze, niby to rozwodnienie brzmi niesmacznie, ale jednak tak dziwnie i ciekawie, że aż mam ochotę tego spróbować :D choć sama raczej nie kupię, ale gdyby ktoś mi dał też nie byłabym smutna :D
Z perspektywy czasu myślę, że jednak od czasu do czasu mogłabym kupić takie dziwactwo dla uzdrowienia diety.
Uwielbiam słonecznik, ale strasznie mało go jem. Mam problem z chlebami, bo chciałabym, by było go dużo w tym, który kupuję, ale właśnie nie. A wariant z samym słonecznikiem jakoś mi nie leży… Wolę jak w chlebie jest dużo różnych ziarenek.
Już pomyślałam, że może do masła orzechowego takie coś byłabym skłonna spróbować, a Ty mi tu wyjechałaś z siemieniem lnianym. Jako ziarenka w chlebie nic do niego nie mam, ale jako tak istotny element?
O nie, glutowatość… Podobna do tej chia? Kiedyś ta w Chiachu mi trochę przeszkadzała, ale teraz w nowszej wersji wydała się zwielokrotniona i odpadam przy czymś takim zupełnie.
Chociaż jeśli była chwilowa… Ze względu na zdrowy skład akurat ten wariant (jak pisałam, z masłem orzechowym, bo liczyłabym też na to, że odciągnie uwagę od glutowatości) mogłabym spróbować, gdybym dostała. Od poprzednich trzymałabym się z daleka.
Hm, a zjadłabyś, gdyby skład był mniej zdrowy?
„Podobna do tej chia?” – Ależ oczywiście :P Ugotuj kiedyś kilka łyżek siemienia lnianego w szklance wody (10-15 minut), a poznasz pełnię zdrowej glutowatości ziarenek.
Trudno mi powiedzieć. Gdyby był trochę mniej zdrowy, pewnie tak. Gdyby był niezdrowy, prawie na pewno nie.
„Ugotuj…” – już lecę. Chyba bym musiała najpierw przez rok wydłubywać je sobie z chleba, bo nie kupię, żeby wyrzucić potem.
Zatem zacznij już dłubać :D