O ile dobrze pamiętam, moje pierwsze seanse kinowe, doświadczane z rodzicami u boku, były spożywczo ubogie. Kiedy jednak zaczęłam chodzić do kina z rówieśnikami, wyprawy absolutnie nie mogły odbyć się bez zakupu cieplutkiego popcornu tuż przed seansem. Później – w czasach licealnych – dla oszczędności na salę kinową zabierałam coś swojego, różnego rodzaju chrupacze w małych torebkach. Na studiach do kina najczęściej chodziłam z Mariuszem. Ponieważ nasze Szatańskie Środy obejmowały obiad w 77 Sushi, w czasie filmu nie mieliśmy ochoty na kolejne jedzenie. Dzisiaj z kolei w kinie bywam może raz w roku i celuję w godziny, w których jestem albo po, albo przed posiłkiem (zazwyczaj domowym).
Popcorn do mikrofalówki znam głównie ze sklepowych półek. Do domu się takowego nie kupowało, bo mama nie jest fanką popcornu, a mnie na nim nie zależało. Z kolei popcorn maślany kojarzę z amerykańskich filmów, w których na cudowny karton pełen wyprażonej kukurydzy leje się obmierzłe kremowe masło prosto z kraniku-podajnika. Nigdy nie rozumiałam, jak można tak zbezcześcić chrupiącą przekąskę (podobnie sos do nachosów powinien się znaleźć obok, a nie na kukurydzianych trójkątach). Popcorn o smaku maślanym do mikrofalówki Helio miał zatem być pewnego rodzaju chrztem.
Popcorn o smaku maślanym do mikrofalówki
Nieprzyzwyczajona do robienia popcornu w mikrofalówce czułam się jak człowiek pierwotny porwany z sawanny i wrzucony do centrum metropolii. Kiedy ziarna kukurydzy głośno strzelały, byłam przerażona. Miałam wrażenie, że kuchenka lada moment wybuchnie i dostanę odłamkiem. Potem zaś popełniłam wszystkie możliwe błędy. Po pierwsze dotknęłam torebki i talerza, parząc palce. Po drugie otworzyłam torebkę i nachyliłam się nad nią, przyjmując wybuch gorąca prosto na twarz.
Popcorn o smaku maślanym do mikrofalówki od Helio dostarcza 391 kcal w 100 g.
Popcorn maślany solony Helio w saszetce waży 90 g i zawiera 352 kcal.
Popcorn maślany Helio wąchany przez papier – jeszcze przed uprażeniem – śmierdoli nie na żarty. Oddaje stare, obleśne, skiśnięte masło. W obliczu tej kompozycji dawno strawiony obiad cofa się z jelita grubego do przełyku. Podczas mikrofalizacji przez chwilę czuć przyjemne masełko, niestety po niespełna minucie wraca bezkresny oblech. Tym razem przed oczami staje podrzędna buda z frytkami zlokalizowana za dworcem kolejowym, gdzie docierają tylko nieliczni, więc sprzedawca wymienia olej raz w roku. Niestety owo niefortunne skojarzenie aromatyczne utrzymuje się do ostatniej sekundy degustacji.
Po wyciągnięciu z mikrofalówki, a nawet przesypaniu do miski, popcorn maślany Helio głośno skwierczy (przypomina to odgłos wody przelewającej się w strumyku lub – co bardziej adekwatne – dźwięk smażenia produktu na szczodrej dawce tłuszczu). 90 g ziaren kukurydzy przeobraża się w wielką porcję, toteż miska potrzebna jest spora. Jeśli wybierzecie za małą, jak ja, będziecie musieli parokrotnie dotykać obmierzłą, zatłuszczoną torebkę i dosypywać popcorn.
Maślany popcorn Helio wygląda bardzo ładnie. Ma beżowy, żółtawy kolor. Tuż po wykonaniu jest cieplutki i świeżutki. Początkowo nie wydaje się tłusty – powierzchnia sprawia wrażenie pokrytej suchym olejkiem do ciała, nie zaś rasowym olejem ani tytułowym masłem. Wcześniej niż na palach tłustość czuć w ustach. Załadowane do komory gębowej kulki popcornu zdają się wyłowione z maślanego basenu. Wrażenie bynajmniej nie jest odrzucające. Dla mnie nowe, wszak nigdy nie jadłam popcornu maślanego.
Przekąska z mikrofalówki jest przechrupiąca. Ciemne środki, zwłaszcza te nie do końca wystrzelone, są obłędnie twarde, kruche i chrupiące. Tuż obok znajdują się złociste łuski kukurydzy, które w waflach kukurydzianych wprost ubóstwiam. Tutaj także sprawiły mi radość, zwłaszcza że nie wchodzą w dziąsła ani zęby i odznaczają się perfekcyjną kruchością.
Co ciekawe, Popcorn o smaku maślanym do mikrofalówki Helio wcale nie smakuje czysto maślano. Przede wszystkim poczułam… białka jajek! Usmażone na świeżym masełku białka jajek. Prażona kukurydza jest naturalnie słodkawa. Słoność też czuć, ale nieprzesadnie, adekwatnie do popcornu. Uwaga! Niektóre kulki popcornowe smakują gorzką chemią, spalonym plastikiem, gumą z balonów i starym tłucholem.
W popcornie maślanym Helio podobają mi się interesujący smak białek jaj smażonych na masełku oraz wzorowa konsystencja. Niestety nie ma szans, że do niego wrócę. Produkt ostentacyjnie śmierdoli, a smród ów – o zgrozo – obejmuje całe mieszkanie. Żeby pozbyć się z domu klimatu starej budy z frytkami smażonymi na prehistorycznym tłuszczu i jakże ujmującej aury spalonego plastiku, musiałam na kilka godzin otworzyć wszystkie okna. Współczuję osobie, która zaserwuje sobie tę przyjemność w zimie.
Ponieważ obrzydliwości okołodegustacyjne miażdżą zalety popcornu maślanego Helio, nie polecam go nikomu. Chyba że planujecie zabrać przekąskę do domu człeka, którego nieprzesadnie lubicie. Na przykład osoby poznanej na Tinderze, która nie rozumie odmowy i ciągle proponuje wam Netflix & Chill. Wówczas kupujcie i prażcie śmiało – życzę szatańsko udanej zabawy!
Ocena: 4 chi
(bardzo jednorazowa zabawa)
Skład i wartości odżywcze:
Skład: ziarno kukurydzy 84%, olej rzepakowy, olej rzepakowy uwodorniony, sól 3,3%, aromat, barwnik: karoteny.
Kalorie w 100 g: 391 kcal
Wartości odżywcze w 100 g: tłuszcz 17 g (w tym kwasy tłuszczowe nasycone 5,7 g), węglowodany 46 g (w tym cukry 1,2 g), błonnik 12 g, białko 8,9 g, sól 3,3 g.
Gdzie kupić: Aldi (okazjonalnie)
Cena: 1,19 zł
Nigdy nie lubiłam chodzić do kina i robiłam to tylko dla nachosów z sosem serowym, które uwielbiałam, a kilkanaście lat temu można je było kupić tylko tam. Popcorn jadłam może ze 3 razy w życiu, zupełnie do mnie nie przemawia.
Całkiem wysoka ocena jak na takie doznania :D
Nigdy nie kusiły mnie nachosy z sosem serowym. Kolor i gęstość sosu serowego wręcz mnie obrzydzały, więc ani razu tej wersji nie wzięłam. Za to kiedy spróbowałam nachosów z sosem salsa, zrozumiałam, że dotąd nie znałam życia. Człowieeeku…! Natomiast oburzają mnie kina podające sos na, a nie obok nachosów. Chcę chrupać, nie zaś siorbać skapcaniały makaron.
Popcorn jest smaczny. Jedynie uroki okołodegustacyjne pozostawiają wiele do życzenia.
Och, ja uwielbiam każdy popcorn i w sumie nie trafiłam jeszcze na taki który mi nie smakuje *-* zazwyczaj kupuje te z Biedry i może przed uprazeniem trochę śmierdoli, ale po wyjęciu z mikrofali lubię jego zapach ^^
Jadłaś nowoczesne wariacje typu serowy, paprykowy etc.? Myślę nad serowym, pewnie się skuszę.
Edit: Ok, o serowym już przeczytałam w nowszym komentarzu.
Pamiętam, że kiedyś, kiedyś Mama kupiła sobie mikrofalę i raz czy dwa tego typu popcorn sobie kupiła. Co, jak nie wiem, ale chyba właśnie maślany jej smakował, a mimo to przestała kupować, bo „połowa jej się nie robiła”. Choć nienawidzę, popcorn ciepły i tak nawet ja uważam za lepszy od takich oblechów z wielkich worów, które to już same wory są otłuszczone (hicior wśród osiedlowych małych ziomków).
W moim nie wystrzeliły może trzy kulki, więc to musi być kwestia jakości produktu.
Nigdy nie jadłam popcormu w kinie za to mms na tony :P popcorn nigdy do mnie nie przemawiał, bo nie nawidze gdy łuski stają gdzieś na przełyku i nie można ich popchnąć ani popić :/
Kiedyś z ciocią nas naszło na taki nie domowy z patelni a z torebki. Był biedronkowy ale nawet smaczny :)
Wracała do niego wiele razy ;)
Pozdrawiam z drugiej strony barykady – absolutnie nigdy nie skorzystałam z oferty cukierkowo-żelkowej w kinie. Dla mnie tego typu przekąski nie pasują do klimatu kina. Popcorn, nachos albo nic.